Een ode aan Taiwan

Taiwan, wat ben je leuk! Met je lekkere eten bij leuke marktkraampjes, restaurantjes en eethuisjes. Met je fietsen! Met je lekkere koffie op elke hoek van de straat. Met je brede straten en ruimte om te lopen…

Een tripje naar Taiwan was even precies wat ik nodig had: soms kunnen de overvolle straten van Hong Kong wel een beetje te veel zijn, wanneer je elke dag minstens 6 keer van je sokken gelopen wordt. En na 3 maanden ben ik daar soms ook wel een beetje klaar mee, zeg maar, hoe leuk Hong Kong ook is.

Maargoed, Taiwan. Twee weken geleden alweer kwamen Bas en ik rond deze tijd aan in Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Wat we daar gedaan hebben? Eten, vooral heel veel eten. En koffie drinken. Was het echt zo erg? Ja, het was zo erg dat we extra maaltijden inplanden in de dag, waardoor we uitkwamen op het volgende schema: ontbijt, koffietijd, de eerste lunch, de tweede lunch, de afternoon tea, het avondeten, het toetje, de late night-snack. Oeps. Onze magen waren het hier niet helemaal mee eens en toen we na de tweede lunch (en het gesmokkelde toetje bij de lunch) echt niet meer verder konden en toen viel dit plan een beetje in het water. Maar de boodschap is duidelijk: je kunt lekker eten in Taipei. Eten is dan ook wel één van de dingen waar Taipei om draai: het kost niets, en je krijgt er een heleboel gezelligheid gratis bij. Hieronder dan ook geen gebrek aan foto’s van Taiwanees eten.

Zelf was ik vooral erg blij met de koffie. Koffie! KOFFIE. In Hong Kong is niet zo’n koffiecultuur, tenzij je het slootwater dat ze hier in de kantines serveren koffie noemt ;). Er is wel goede koffie in Hong Kong, maar dan moet je wel bereid zijn om een goede €5 neer te tellen voor een kleine cappuccino… Als arme student maak ik daar toch maar geen gewoonte van. De versgeroosterde koffie, beter dan veel kopjes die ik ooit heb gehad, op elke hoek van de straat voor minder dan €2 was een verademing.

En het fietsen! Naast dat ik mijn fiets in het Nederlandse mis, is één van de beste, als niet de beste, manieren om een nieuwe stad te verkennen op de fiets. Wij fietsten bijvoorbeeld van het 228 Memorial Park (een prachtig park ter nagedachtenis aan een protest tegen de overheid waarbij veel mensen overleden in 1947) naar de Longshan Temple (de bekendste tempel in Taipei). Verder hebben we vooral met de metro gereisd, die super fijn en snel is, maar het verschil is, in mijn beleving, dat als je fietst, je minder bezig bent om van bestemming naar bestemming te komen en meer bezig bent met de route, je omgeving en de mensen om je heen. Door te fietsen zie je veel van de stad, maar leer je ook over het land en de mensen (alleen al door hoe mensen zich gedragen in het verkeer en met jou omgaan als fietser, bijvoorbeeld).

Verder zijn de Taiwanezen dol op mascottes, schattige figuurtjes en poppetjes. Bijna alles heeft een mascotte, of het nu een overheidsbureau, een bank of het metronetwerk is. Zie bijvoorbeeld de metrokaart: een stuk vrolijker dan de saaie OV-chipkaart, toch? Maar ook wel een beetje gek ;).

De mensen in Taiwan, in Taipei althans, zijn ontzettend vriendelijk. Alleen onze taxichauffeur vanaf de luchthaven al: toen we bij ons hotel aangekomen waren zette hij de auto stil om tips voor ons op te schrijven, met daarbij in het Chinees instructies voor de taxichauffeurs om ons naar de bestemming te brengen (wat weinig kost in Taipei: denk aan een ritje naar een ander gedeelte van de stad voor €4).

De westerse toeristen lijken Taipei nog niet zo ontdekt te hebben: je ziet maar zelden een blank gezicht of blonde kop. Dit zorgt ervoor dat de locals, zeker de ouderen, soms letterlijk vergeten wat ze aan het doen waren en voor je blijven staan staren. Maar dit allemaal alleen uit fascinatie en nieuwsgierigheid; vaak vragen ze ook naar wie je bent en waar je vandaan komt, anders dan in Hong Kong, waar mensen ongevraagd stiekem foto’s van je schieten in de metro, in een tempel, of in je bikini op het strand (ja, dat gebeurt echt!).

Precies een week geleden vloog Bas weer naar huis. Om eerlijk te zijn wilde ik op dat moment best wel graag mee in zijn koffer: 3 maanden weg is best lang en iemand van thuis zien herinnert je nog meer aan de dingen die je mist. Maar ik ben inmiddels een week verder, met nog minder dan twee weken (vol met tentamens en deadlines, yay!) te gaan aan de Chinese University of Hong Kong.

Daarna ga ik verder met de rest van mijn rijstavonturen: op 15 december vlieg ik voor 10 dagen naar Vietnam, waar ik rond ga reizen met Johanna, een Duitse uitwisselingsstudente die in Nederland studeert. We zijn dan overdag nog in Hanoi op 25 december en vliegen ‘s avonds terug: de eerste keer dat ik met kerst niet thuis (of met familie) ben, maar wel heel bijzonder om kerst in een heel ander deel van de wereld door te brengen en ook om met kerst te vliegen. Dan ben ik nog anderhalve dag in Hong Kong, voordat ik vertrek naar India voor mijn reis en Yoga and Meditation Teacher Training. Nog best een hele tijd te gaan dus, maar een heleboel nieuwe en spannende dingen.

(Sorry, de foto’s zijn een beetje een chaos, met ook foto’s van Hong Kong en Macao achteraan (ja, daar zijn we ook nog een dag geweest!)).