Values for the new year: a story

Nederlands onderaan

To put it like Mark Manson, writer of ‘The Subtle Art of Not Giving a F*ck’: you kind of have to give a f*ck about something. These are the things I give a f*ck about.

Hi again! Happy new year to those I haven’t spoken to yet (are you even still supposed to say this? Who cares – happy new day then :)). It’s taken me a while to get back to blogging, as I have been settling into London life again after a month in the Netherlands, thoughts swirling around in my head about the new year, the new term at LSE, the “future”… I’ve been back in London for over two weeks already. The first few days were a little tough, since I was very happy being back with my friends and family at home, so getting back to big, competitive London felt a little cold in comparison. But that quickly faded as my new classes began and my flatmates and I played boardgames until late.

Now I am happy again in London and grateful to be here and have this opportunity. Since it is a new year, I have been thinking about my priorities, values and potential new years’ resolutions. Do you have any resolutions for this year? I don’t really have new years’ resolutions. If I had one, it would be to live lighter, with more ease, and approach life less seriously. Yet, this is something that I try to implement in my life all the time, not just this year. I try to re-evaluate my values, what is important to me, regularly and check whether what I’m doing, prioritising, what I’m spending my time on, is still in line with those values. This might sound a bit nerdy and controlling (which I totally admit I am), but it really works for me and I thought I would share it with you.

So today’s blog is a little bit different from the past few. If you’re just here for the London and travel pictures, I’ll attach a few of them below and will write more about London experiences soon. But I hope you read it – maybe you can take something away from it, but, moreover, I’m really curious what you think and what you value and prioritise most right now.

My approach to life, of (re-)evaluating my values and actions didn’t appear from out of the blue: it has grown from several things I have learnt over the past few years. I want to share one of my most important learnings with you in this post, in the form of a story. I sometimes tell this story when a friend is having a difficult time or is feeling overwhelmed.

As some of you know, I spent my final year of high school at home, sick/burnt-out/whatever you want to call it, but probably a combination of both. It felt like my body was working against me and like the responsibilities I felt I had were getting the better of me. Even though my body was telling me no, I kept trying to study as much as I could and trying to attend school. I did this until someone (my mentor) forbade me from entering the school building again until exams. He didn’t do this because I had caused trouble, but because he felt this would be better for me, confident that I would still pass my exams. I, on the other hand, wasn’t so confident I would pass my exams without attending classes and uttered my disagreement in our conversation. Instead of counter-arguing, my mentor asked: what are your priorities, what is most important to you in life? Is this passing your exams, is a diploma more important than your health and happiness?

He asked me to list my priorities and it came down to something like this: 1) Happiness, 2) Health, 3) Passing exams. This brought me down to earth and made me realise that perhaps he was right. So I didn’t attend school anymore until the exams came around. And I still passed. But the fact that I passed is not the morale of the story. The morale is that when you are stressing out about things in life, especially in an unhealthy way, maybe you should ask yourself: what is most important to me? Is stressing about this really worth it and if not, is it avoidable?

So now, every time I am stressing out or having a difficult time, I look at my priorities and think back to what is most important to me. It brings me back to earth each time. I do realise that, of course, I am in a privileged situation here, having these as my worries and stresses, while there is other people in the world worrying about far more concerning or even life-threatening things. I try to mainly be grateful for this and contribute by acting out my values. Moreover, this realisation can help put things in perspective.

By now, I have written (typed) down my priorities, or values, as I refer to them. The list looks something like this (not in order, although healthy and happy is still the most important one):

To be

• Healthy and happy (encompassing many things related to health and happiness, including fun and self-care)
• Aware (including being present, mindfulness and balance)
• Generous (giving, contributing, kindness: including saying “hi” to your bus driver: it really make a difference!)
• Loving (friendships, family)
• Developing (including learning, discovering and traveling)
• Assertive and share (one of the reasons I blog, speaking up)
• Plan (thinking about and taking actions for future plans)

I use these values as a guideline to see if what I’m spending my time on is really what I want to be spending my time on. Of course I’m not perfect and often I see my time going elsewhere. Of course there is administrative stuff or other stuff that simply has to be done, and not all of my time goes to one of these. Yet, they are my guideline and really help to bring me back to what is important to me. I am thankful to have had this mentor, as what he taught me still guides me in what I do and who I am. I am grateful to have this perspective and share this story, and am very curious to here if any of it resonates with you. What are your values/priorities? Are you spending your time on what is really important?

---

Nederlands

Om het te zeggen zoals Mark Manson, schrijver van ‘The Subtle Art of Not Giving a F*ck’: you moet toch ergens iets om geven. Dit zijn de dingen waar ik om geef.

Hallo weer! Gelukkig nieuwjaar aan wie ik nog niet heb gesproken (hoor je dat überhaupt nog te zeggen? Wat maakt het uit – gelukkige nieuwe dag dan :). Het heeft me een poosje gekost om weer te gaan bloggen. In de tussentijd was ik weer aan het Londense leven aan het wennen na een maand in Nederland, en vliegen er gedachten door mijn hoofd over het nieuwe jaar, het nieuwe semester aan LSE, de ‘toekomst’… Ik ben nu alweer twee weken terug in Londen. De eerste dagen waren een wat moeilijk, aangezien ik blij was om weer terug thuis te zijn met mijn vrienden en familie en terug zijn in het grote, competitieve Londen toch wat koud voelde in vergelijking. Maar dat ging snel over toen mijn nieuwe vakken begonnen en terwijl mijn huisgenootjes en ik tot laat bordspelletjes speelden.

Nu ben ik weer vrolijk in Londen en dankbaar om hier te zijn en deze kans te krijgen. Aangezien het het begin van een nieuw jaar is, heb ik veel nagedacht over mijn prioriteiten, waarden en mogelijke voornemens voor het nieuwe jaar. Heb jij goede voornemens voor dit jaar? Ik niet echt. Als ik er één had, zou het waarschijnlijk zijn om lichter te leven, en het leven minder serieus te benaderen. Maar dit is eigenlijk iets dat ik continue probeer toe te passen, niet alleen dit jaar. Ik probeer mijn waarden, wat voor mij belangrijk is, regelmatig opnieuw te evalueren en regelmatig te checken of wat ik doe, prioriteer en mijn tijd aan besteed nog steeds in lijn is met die waarden. Dit klinkt misschien een beetje nerdy en controlerend (wat ik ook ben en compleet toegeef), maar het werkt echt voor mij en ik wilde het met je delen.

De blog van vandaag is dus een beetje anders dan de afgelopen paar blogs. Als je hier vooral komt voor de foto’s van Londen en reizen: ik zal er een paar bijvoegen en snel meer over ervaringen in Londen schrijven. Maar ik hoop dat je het leest – misschien heb je er iets aan, maar ik ben vooral benieuwd wat je ervan vindt en waar jij op dit moment prioriteit aan geeft.

Mijn benadering van het leven, de manier waarop ik mijn waarden en acties evalueer, komt niet uit het niets: dit is gegroeid vanuit een aantal dingen die ik heb geleerd over de afgelopen jaren. Ik wil één van mijn lessen in deze post met je delen, in de vorm van een verhaal. Dit verhaal vertel ik soms als een vriend het moeilijk heeft of zich overweldigd voelt.

Zoals sommigen van jullie weten, heb ik mijn laatste jaar van de middelbare school thuis doorgebracht. Ziek/burnt-out/hoe je het ook wilt noemen, maar waarschijnlijk een combinatie van beiden. Het voelde alsof mijn lichaam tegen me werkte en alsof alle verantwoordelijkheden die ik dacht te hebben te veel werden. Hoewel mijn lichaam nee zei, probeerde ik toch zoveel mogelijk te studeren en lessen bij te wonen. Dit deed ik totdat iemand (mijn mentor) me verbood om het schoolgebouw nog te betreden voor de examens. Hij deed dit niet omdat ik problemen had veroorzaakt, maar omdat hij dacht dat dit beter voor me was, met het vertrouwen dat ik alsnog zou slagen voor mijn examens. Ik, aan  de andere kant, was niet zo zeker dat ik voor mijn examens zou slagen zonder lessen bij te wonen en ging tegen hem in in ons gesprek. In plaats van de discussie aan te gaan, vroeg mijn mentor: wat zijn je prioriteiten, wat is het belangrijkst in je leven? Is dat het halen van je examens: is een diploma belangrijker dan je geluk en gezondheid?

Hij vroeg me om mijn prioriteiten op papier te zetten, op volgorde, en dat kwam ongeveer hier op uit: 1) Geluk, 2) Gezondheid, 3) Examens halen. Dit bracht me met beide voeten op de grond en liet me realiseren dat hij misschien gelijk was. Dus ik ging niet meer naar school tot de examens. En ik haalde mijn examens alsnog. Maar het feit dat ik slaagde is niet de moraal van het verhaal. De moraal is dat je je, wanneer je gestresst raakt over dingen in je leven, vooral als op een ongezonde manier, misschien moet afvragen: wat is echt belangrijk? Is alle stress rondom dit ene ding het echt waard en, als niet, is het te voorkomen?

Elke keer wanneer ik nu gestresst raak of het even moeilijk heb, kijk ik naar mijn prioriteiten en probeer ik terug te komen op wat voor mij het belangrijkst is. Het zet me elke keer met beide voeten op de grond. Natuurlijk realiseer ik be dat ik bevoorrecht ben om mij over deze dingen zorgen te maken, terwijl andere mensen in de wereld zich zorgen maken over veel zorgwekkende of zelfs levensbedreigende dingen. Ik probeer hier vooral dankbaar voor te zijn en  mijn waarden uit te dragen. Ook plaatst het hierover nadenken dingen in perspectief.

Inmiddels heb ik mijn waarden, of prioriteiten, uitgeschreven (-getypt). De lijst ziet er ongeveer zo uit (niet op volgorde, hoewel geluk en gezondheid op één blijven staan):

To be:

• Healthy and happy (dingen gerelateerd aan gezondheid, geluk, inclusief plezier en zelfzorg)
• Aware (bewustzijn, inclusief mindfulness en balans)
• Generous (geven, bijdragen, vriendelijkheid: inclusief “hallo” zeggen tegen je buschauffeur: het maakt echt een verschil!)
• Loving (vriendschap, familie)
• Developing (inclusief leren, ontdekken en reizen)
• Assertive and share (één van de redenen dat ik blog, voor mezelf opkomen)
• Plan (nadenken over en acties voor toekomstplannen)

Ik gebruik deze waarden als een leidraad, om te zien of waar ik mijn tijd aan besteed echt is waar ik mijn tijd aan wil besteden. Natuurlijk ben ik niet perfect en gaat mijn tijd ook vaak ergens anders heen. Natuurlijk zijn er administratieve klusjes en andere dingen die gewoon moeten gebeuren en besteed ik niet al mijn tijd direct aan die waarden. Maar ze zijn wel mijn richtlijn en helpen me echt om steeds terug te komen bij wat belangrijk is. Ik ben dankbaar om deze mentor gehad te hebben. Wat hij me leerde vormt me nog steeds in wat ik doe en wie ik ben. Ik ben dankbaar om dit perspective te hebben en dit verhaal te delen, en ook erg nieuwsgierig of je er iets in herkent. Wat zijn jouw normen/prioriteiten? Besteed jij je tijd aan wat echt belangrijk is?