Pannekoeken omdraaien met stokjes

Op een hete winterdag in November…. eeeh, wat? Jawel, het is hier nog steeds 26-28 graden in Hong Kong, waar mijn korte jurkjes, rokjes en broekjes nog nooit eerder zoveel daglicht hebben gezien. In November zou het gaan afkoelen, en hoewel de temperatuur wel gedaald is van 36 naar 26/28 graden, is dit nog niet helemaal het “winterse weer” dat ik me had voorgesteld. Ondertussen hangen de  winkels vol met dikke parka’s en winterjassen, wollen truien en sjaals waarin je je makkelijk kunt verstoppen. Heel leuk allemaal als je dan in het zeer koude pashokje (want die vrieskoude airco’s overal!) een mooie groene oversized-trui aan het passen bent, maar als je dan naar buiten kijkt, lijkt dit wel een beetje overbodig en hang je hem toch maar weer terug ;).

Eergisteren was de dag dat ik precies 2,5 maand geleden op het vliegtuig ben gestapt en deze week ben ik officieel halverwege mijn rijstavontuur (in totaal ben ik 5 maanden, september t/m  januari, bestaande uit in totaal 22 weken, weg). De afgelopen weken voelde ik dat ook wel een beetje: 2,5 maand “van huis” is toch best lang, en nog iets meer dan 2,5 maand te gaan toch ook best wel ;). Maar dat voel je het ene moment meer dan het andere en gaat gelukkig ook weer over :). En het helpt ook zeker dat aankomende vrijdag Bas voor 12 dagen in het Hong Kongse landt! Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik de dagen (en weken ;)) niet aftel. Er is alleen één klein probleempje (we moeten het wel spannend houden): bij Lufthansa, de maatschappij waar Bas mee vliegt, staakt het personeel op dit moment (tot en met vrijdag, Bas vliegt donderdag), en sinds eergisteren kwamen ze op het idee ook de internationale vluchten plat te leggen (yay!). Maar we blijven optimistisch.

Midterms waren de een van de redenen dat ik de afgelopen weken geen bericht heb geplaatst – alweer, of nog steeds? Ik weet het eigenlijk ook niet meer, haha. Hoe ze gegaan zijn? Tja, dat weet ik in de meeste gevallen eigenlijk ook niet. Dat is een beetje hoe het hier gaat: je weet niet wat de opdracht is, wanneer je deze ontvangt, wanneer je hem precies in moet leveren of wanneer je je cijfer terug krijgt tot het moment dat dit daadwerkelijk gebeurt. Voor één van mijn paper deadlines ontving ik de opdracht wel 4 dagen van tevoren. Toen ik de opdracht, die luidde “schrijf maximaal 5 pagina’s over een nieuwsartikel en link dit aan iets dat we tot nu toe in het vak gedaan hebben”, toch wel erg vaag vond en een mailtje aan de docent stuurde met vragen, antwoordde ze dat ik maandag wel langs kon komen om het te bespreken, aangezien zij nu eerst op een tripje ging naar Vietnam. Je raad het natuurlijk al: maandag was de dag van de deadline. Heel goed georganiseerd allemaal! (uhum)

Soms denk ik dat ik misschien juist wel om die reden hierheen gekomen ben. In de afgelopen tijd heb ik me weleens afgevraagd: waarom eigenlijk Hong Kong? Wat maakte Hong Kong zo speciaal? Hong Kong was voor mij echt een gevoelsbeslissing. Zoals jullie wel weten ben ik nogal een controlfreak en ook niet een klein beetje perfectionistisch. Hong Kong, waar de mensenmassa’s enorm zijn, ik de helft van de mensen niet begrijp, ik soms geen idee heb wat ik eet waar ik heen ga of wat ik studeer, is misschien wel de ultieme uitdaging voor mijn controlfreak-zelf ;).

Nu moet ik wel zeggen dat er één grote uitzondering is: het vak Mandarijn en mijn Mandarijn docente. We volgen een keurig opgesteld schema en toetsen zijn binnen maximaal een week nagekeken en voorzien van feedback. Daarbovenop is de docente ontzettend lief: voor ons tentamen speelde ze kalmerende pianomuziek en deelde ze chocolaatjes uit – zo vind je ze niet meer! Dit is misschien meer lachwekkend dan lief, maar om de woorden die we tot nu toe geleerd hadden samen te vatten, leerde ze ons dit liedje:

Ja, leerde, als in zij zong het voor en wij zongen het na: ik kon mijn lach niet inhouden. Maar ook voor jullie misschien een beetje een overzicht van mijn Mandarijn vocabulaire tot nu toe ;).

Het afgelopen weekend was het eerste weekend waarin ik weer eens niet geteisterd werd door tentamens of deadlines, en dus maakte ik daar grondig gebruik van door weer met vrienden af te spreken, te koken en een heel indrukwekkende tempel te bezoeken. De tempel die ik bezocht was de Wong Tai Sin Temple – ontzettend indrukwekkend, hoe zo’n oase van rust en cultuur midden in een metropool, tussen de wolkenkrabbers, gewoon bewaard is gebleven. Het meest indrukwekkend vond ik, grappig genoeg, de waarzeggers. Naast het tempelcomplex (ja, complex: de tempels hier zijn geen amateurswerk van een enkel gebouwtje en kaar is kees) staat een langwerpig gebouw, waar meer dan 150 (!) waarzeggers zijn gevestigd. Deze waarzeggers betaal je om jouw hand of gezicht te lezen en vervolgens een voorspelling over jouw toekomst te laten maken: hoe meer je betaalt, voor hoe langer ze je toekomst voorspellen (100HKD voor 1 jaar, en 500HKD voor je levensduur, bijvoorbeeld).

Ik was best nieuwsgierig naar hoe dit precies werkt, en liep dus langs wat stalletjes, waar verschillende waarzeggers gretig op mij zaten te wachten en me naar binnen lokten net zoals markt verkopers je naar binnen lokken in hun tassenstalletje. Uiteindelijk heb ik toch mijn toekomst niet laten voorspellen, omdat ik 20-40 euro toch wel een beetje veel vond voor iets waar ik niet al teveel vertrouwen in had. Aan de andere kant: je kon wel afdingen, alleen vraag ik me dan af: voorspellen ze dan een karige toekomst als je een te laag bedrag biedt? haha ;).

Zondagavond kookte ik met Lufan, een Chinees meisje uit Shanghai die resident tutor is in Morningside. Zij leerde mij een Japans groentegerecht (ze is helemaal gefascineerd van Japans eten)  met een speciaal soort wortel, die eruit zag als een boomwortel, en een Chinees eigerecht koken. Vervolgens bakte ik als toetje banaanpannekoekjes met fruit en bedacht zij dat het toch echt veel handiger was om stokjes te gebruiken om de pannenkoek om te draaien. Ik moet het haar meegeven: het is echt handig! Misschien moet ik in Amsterdam maar een paar stokjes tussen mijn spatels klaarleggen voor wanneer ik pannenkoeken bak ;). Leuk hoe culturen zo kunnen samenkomen.