Nederlands onderaan!
The past few weeks, I’ve gotten to know many sides of London. In one weekend, I was viewing idyllic coloured houses and strolling through antique markets in Notting Hill one day, walking around the deserted Olympic Park in Stratford another day, and overlooking London from one of the top floors of Tate Modern at night.
Overlooking London from the modern art museum (Tate Modern), we were facing St Paul’s Cathedral at the opposite of the River Thames. As Bas beautifully put it “the traditional church and the modern church are facing each other”. Viewing London from above like that, everything seeming smaller, you certainly realise how big the whole of London is, what a huge enterprise it actually is. All created by human beings. Isn’t that incredible, truly in-credible? Viewing London like that, you become so impressed by humanity. Surely, we are capable things, and news about the recent school shooting in Florida certainly doesn’t enhance your trust. Yet, viewing such a big city, with all its art, business, knowledge, creativity, infrastructure, diversity, you realise that, together we are capable of astounding things.
So many people have to come together to create a place like London, to let such a place be created. You realise this a little bit when overlooking the city, but I realise it even more living here, seeing different parts and people every day. I think everyone should have the opportunity to live in such a big city, if they want to of course, even if just to realise what human beings are capable of. I don’t know if I would ever live in London for a long(er) period of time – I don’t know if I could take its business, competitiveness for long periods of time. But I am so grateful to be here now, living here for a year, astonished by all the creation around me and enjoying every minute of it. It’s amazing if you ever get to truly experience such a place.
There are so many different sides to London and so many great things to see. Tate Modern was one of my favourites so far. Not only the view from the top and the art, but also the three person-swings in the basement, viewing your shadows as your swinging and coordinating your movements together. Not to forget the giant art piece of a ball that hangs from the ceiling swinging from side to side, while people lie underneath it to watch it move. If you can go at night (they’re open until 10pm during the weekends), please do, it’s a special experience. Notting Hill is also great to see, and, at some points, somewhat touristy of course. Yet, its beautiful coloured houses and antique shops have a certain charm. I will certainly go back, also to visit Portobello Road Market, which I haven’t visited yet. It’s such a different part of London yet again – if Shoreditch (where I live) is the hipster-vegan-artsy-hippie part, Notting Hill is the tortured-writer-creative-and-also-for-the-rich part (I found it nearly impossible to get a ‘normal’-priced cup of coffee there). Stratford (where we visited the old Olympic Park) showed me a side of the consumerism that is also part of London – with huge malls and shops. At some points, it made me even a little uncomfortable, but yet this is London too.
At LSE, I am already in my final 5 weeks of class – unbelievable right? Not that I’m done after this – I have months of exams, essay deadlines and dissertation writing ahead of me – but time has gone by so fast. I’m ecstatic with my course about Terrorism and the Rule of Law. The professor is amazing – not only one of the, if not the, expert in the field, but also incredibly funny and an empathetic teacher. Recently, one of his classes turned into a signing session, as one student asked whether he would sign her book – other students quickly followed. That’s how much of a ‘celebrity’ he is in his field. Incredible to be studying with such teachers. At the moment, I’m incredibly busy with midterms (essay deadlines), trying to refine my dissertation topic (did I mention I’m not the best at making choices? I have three options and not being able to choose is driving me crazy) and helping out on a campaign about the Dutch referendum about the Intelligence and Security Services Act (Wiv) in between. So this is where I sign off and get back to that. I’ll try to have some fun in between – I don’t think London will let me escape from that :). Have a nice day!
(Meanwhile Amerens and I visited picturesque Cambridge too – with its beautiful, Harry Potter-like university buildings. Some pictures below)
Nederlands
Over de afgelopen weken heb ik veel verschillende kanten van Londen leren kennen. In één weekend bewonderde ik de gekleurde huizen en antiek marktjes in Notting Hill, wandelde ik door het verlaten Olympisch Park in Stratford en keek ik ‘s avonds uit over Londen van één van de bovenste verdiepingen van Tate Modern.
Uitkijkend over Londen vanaf het moderne kunstmuseum (Tate Modern), keken we recht tegen St Paul’s Cathedral aan, aan de overkant van de Thames. Zoals Bas het mooi verwoordde: “de traditionele kerk en moderne kijken elkaar aan”. Als je Londen zo van boven ziet, lijkt alles kleiner – je realiseert je zeker hoe groot heel Londen is, what een enorme onderneming het eigenlijk is. Allemaal gemaakt door mensen. Is dat niet ongelooflijk, echt on-gelooflijk? Als je Londen zo bekijkt, ben je zo onder de indruk van de mensheid. Natuurlijk zijn we in staat tot gruwelijke dingen, en vergroot het nieuws over de schietpartij op een school in Florida je vertrouwen niet. Maar het zien van zo’n grote stad, met al haar kunst, business, kennis, creativiteit, infrastructuur, diversiteit, realiseer je je dat we samen in staat zijn tot geweldige dingen.
Er moeten zoveel mensen samenkomen om een plek als Londen te maken, om zo’n plek gemaakt te laten worden. Dit realiseer je je een beetje door uit te kijken over de stad, maar realiseer ik me nog meer terwijl ik hier woon en elke dag andere delen en mensen zie. Naar mijn mening zou iedereen de mogelijkheid moeten krijgen om in zo’n grote stad te wonen, als ze dat willen natuurlijk, al is het om te realiseren waar mensen toe in staat zijn. Ik weet niet of ik ooit veel langer in Londen zou willen wonen – ik weet niet of ik de competitieve sfeer en de drukte lang zou verdragen. Maar ik ben zo dankbaar om hier nu te zijn, hier voor een jaar te wonen, zo onder de indruk van alles dat om mij heen gemaakt wordt. Ik geniet van elk moment. Het is geweldig om ooit zo’n plek echt te ervaren.
Londen heeft zo veel verschillende kanten en er is zoveel te zien. Tate Modern was één van mijn favorieten tot nu toe. Niet alleen het uitzicht vanaf boven en de kunst, maar ook de driepersoons schommels in de kelder, waar je je schaduw ziet meebewegen terwijl jullie schommelen en jullie bewegingen coördineren. Om de enorme bal van een kunstwerk niet te vergeten, die aan het plafond hangt en heen en weer zwaait terwijl mensen van onderen liggend zijn bewegingen bekijken. Als je kunt, ga dan ‘s avonds (in het weekend zijn ze tot 10 uur ‘s avonds open) – het is een speciale ervaring. Notting Hill is ook erg leuk om te zien, en op sommige punten wat toeristisch natuurlijk. Maar de gekleurde huizen en antiek marktjes hebben echt een charme. Ik ga zeker terug, ook om Portobello Road Market te bezoeken, waar ik nog niet ben geweest. Het is weer zo’n ander deel van Londen – als Shoreditch (waar ik woon) het hipster-vegan-artsy-hippie deel is, is Notting Hill het gekwelde-schrijver-kunstige-maar-ook-voor-de-rijken deel (ik vond het bijna onmogelijk om een ‘normaal’ geprijsde kop koffie te vinden). Stratford (waar we het oude Olympisch Park bezochten) liet me een kant van het consumentisme zien dat ook deel van Londen is – met enorme winkelcentra en winkels. Op sommige momenten werd ik er een beetje oncomfortabel van, maar ook dit is Londen.
Op LSE ben ik al aan mijn laatste 5 weken les toegekomen – ongelooflijk toch? Niet dat ik hierna klaar ben – ik heb maanden aan examens, essay deadlines en scriptie schrijven voor de boeg – maar de tijd gaat zo snel voorbij. Ik ben exstatisch met mijn Terrorism and the Rule of Law vak. De professor is geweldig – niet alleen één van de grootste, als niet grootste, experts in het vakgebied, maar ook ontzettend grappig en een empathische docent. Recent liep één van zijn lessen over in een signeersessie – een student vroeg of hij een handtekening kon zetten in haar boek en er volgden snel meer studenten. Dat is hoe erg hij een ‘celebrity’ is in het veld. Ongelooflijk om met zulke docenten te studeren. Op het moment ben ik erg druk met midterms (essay deadlines), mijn scriptie onderwerp te proberen te verfijnen (zei ik al dat ik niet zo goed ben in kiezen? Ik heb drie opties en draai een beetje door van het niet kunnen kiezen) en het meehelpen met een campagne over het referendum over de Wet op de Inlichtingen en Veiligheidsdiensten (Wiv). Dus dit is waar ik stop met schrijven en daar weer mee verder ga. Ik probeer tussendoor wel wat lol te hebben – ik denk niet dat Londen me daaraan laat ontsnappen :). Een hele fijne dag!
(In de tussentijd bezochten Amerens en ik ook het pittoreske Cambridge – met haar mooie, Harry Potter-achtige universiteitsgebouwen. Hierboven wat foto’s)