Het is te lang geleden dat ik iets gepost heb.
Dit komt, denk ik, omdat het begin aan Amsterdam University College (vanaf nu: AUC), alles dat daarbij kwam kijken zo ontzettend hectisch was. Ik had zoveel om op te schrijven, dat ik uiteindelijk niets opschreef. Maar ik ga het weer oppakken. Ik ga schrijven over mijn ervaringen, weer beginnen met #vragenaan en ook wat vertellen over mijn bedrijf (weyoungfolks.nl) en hoe dat relateert aan ikdroomliever.nl.
Ten eerste reflecties op de afgelopen periode. Pfoeh, wauw, waar zal ik beginnen? Vanaf de introductieweek was AUC hectisch, geweldig, vreselijk en alles tegelijk. Ik heb volgens mij nog steeds niet echt een eindoordeel gevormd.
De eerste dag van de introductieweek begon met speeches over regels, studentenhandboeken, termen als academic- en social probation en om eerlijk te zijn, werd ik daar erg onrustig van. Ik begon me (verder) af te vragen of ik hier wel op mijn plaats was en wel genoeg vrijheid zou krijgen om mezelf te zijn. Ik heb er even doorheen gebeten en na een zevendaagse introductieweek begonnen maandag mijn eerste lessen.
Ik kreeg de volgende lessen: Academic English, Basis Research Methods and Statistics (statistiek), Big Books (belangrijke werken uit de westerse literatuur) en Psychology. De eerste twee zijn verplichte vakken (deel van de zogenaamde Academic Core), zoals je er wel meer van hebt op AUC.
Big Books bleek mij er steeds aan te herinneren waarom ik voor AUC had gekozen. Elke keer wanneer ik twijfelde of ik wel de goede beslissing had genomen (als er al zoiets bestaat), had ik weer een ontzettend inspirerende Big Books les, waar ik ook mijn omgeving de oren van het hoofd over afkletste. De vrijheid waarin het vak gegeven werd, de ruimte voor discussie en verschillende perspectieven was precies waarnaar ik op zoek was. Het was heerlijk dat er geen goed antwoord was, maar slechts verschillende manieren om ergens naar te kijken. Ik leefde me uit in de essays en genoot van elke les. Het klinkt misschien wat overdreven, maar deze les, waarin de leraar een ontzettend groot aandeel had, gaf mij weer vertrouwen in het onderwijs. Zo zou elke les moeten voelen! Natuurlijk besef ik me best dat dit bij een les statistiek een stuk lastiger is…
Psychology stelde me in het begin wat teleur en voor de examens hoefde je niet veel anders te kunnen dan uit je hoofd leren. Uiteindelijk begon ik meer vanuit mijn interesses naar het vak te kijken en meer te ontspannen over de examens (want ik streste ontzettend over dit uit mijn hoofd leren – hoe deed ik dit, dat was toch niets voor mij?). En in het algemeen heb ik gemerkt dat dit voor mij de beste lesmethode is: ontspanning en passie. Zodra ik begon te ontspannen schoten mijn cijfers omhoog, maar nog veel belangrijker, had ik er opeens een stuk meer plezier in.
Academic English leerde je precies wat je zou verwachten: Engels schrijven, spreken en lezen op een academische manier. Hoewel het noodzakelijk is om dit te kunnen in een academische opleiding en dit me ook niet moeilijk afgaat, begon er wel iets te knagen. Deze academische manier van dingen brengen en bekijken voelde niet echt natuurlijk aan en ik dacht dat ik mijn verhaal en mijzelf veel beter kon presenteren op een niet-academische manier. Ondanks dat ik er meer gewend aan ben geraakt, heb ik dit gevoel nog steeds wel een beetje. Ik heb het gevoel dat academisch denken je vrijheid beneemt: vrijheid van denken en dromen. En dat is niet iets dat ik wil verliezen.
Naast regels als verplichte aanwezigheid wrong er iets anders, vooral in het begin van mijn tijd aan AUC: er heerst een enorme prestatiedrang. En die drang komt niet alleen van de organisatie, maar merk je vooral in je medestudenten. Persoonlijk liet dit me aan het begin best wel aan mezelf twijfelen: zijn mijn cijfers wel hoog genoeg? doe ik wel genoeg mijn best? Al op de middelbare school heb ik geleerd – wel moeten leren met mijn perfectionisme – dat cijfers en prestaties niet het belangrijkst zijn in het leven of een studie. Toch twijfelde ik daar op dat moment aan. Nu ben ik terug bij mijn oude gedachte, maar om te zeggen dat het nooit meer rondspookt in mijn gedachten? Dat niet, maar ik weet wel dat er wel belangrijkere dingen zijn en, nog belangrijker, ik maak me er een stuk minder zorgen om.
Deze periode volg ik de vakken Logic, Theme course: social systems 1 (introductie tot rechten, politicologie en economie), Programming your world (introductie tot programmeren) en Classical and Modern Political Thought (filosofische benadering van politicologie: fundamentele denkers). Waar dit allemaal toe zal leiden aan diploma’s, banen, etc.? Geen idee, maar dat is ook niet waarom ik deze stap heb gezet. Ik heb deze stap gezet om gepassioneerd onderwijs te volgen en mijzelf te ontwikkelen en ontdekken. Ik zal erover schrijven!