Even geleden beantwoordde Robbert enthousiast mijn vragen en schreef ik over hem mijn tweede #vragenaan bericht. Ik vroeg hem of hij blij wordt van wat hij doet, wat voor hem het belangrijkst was om te komen waar hij nu is en waar hij zichzelf zag op achttienjarige leeftijd. (Lees hier het bericht terug). Zijn antwoorden waren niet alleen inspirerend, maar leverden ook meer vragen op. Vragen als: denk je dat als je doet waar je blij van wordt, je altijd op de plek terecht komt waarop je gelukkig bent en tot je recht komt? Maakt een diploma of opleiding daarbij uit? Daarnaast was ik heel benieuwd waar hij zichzelf ziet over 10 jaar.
Op de vraag of je, als je doet waar je blij van wordt, altijd terecht komt op een plek waar je gelukkig bent en tot je recht komt, geeft Robbert zo’n mooi en inspirerend antwoord dat ik daar niets van verloren wil laten gaan. Ik citeer het in zijn geheel:
“Je keuzes voor de termen ‘blij’, ‘gelukkig’ en ook ‘tot je recht komen’ maken iets in me los. (Even kort een terzijde: Balkenende, of all people, had er een handje van om bij een positieve gebeurtenis te zeggen dat hij “blij én gelukkig” was. Ik kan me herinneren dat ik toen niet zo goed wist wat hij daarmee bedoelde, wat het verschil was. Ik denk dat het met de duur en impact van het gevoel te maken heeft. Zeker weten doe ik het niet.)
Ik denk dat als je ergens blij van wordt, je vanuit plezier en interesse de meeste dingen in je leven kunt aanpakken, je bijna ongecontroleerd gemotiveerd raakt. De energie die noodzakelijk is om te leren en jezelf zelf te ontwikkelen komt dan los. Als je openstaat voor interactie met je omgeving en verschillende perspectieven uitprobeert, komen de kansen om te schitteren vanzelf. Kies een pad dat voor jou uitdagend, maar niet overweldigend is. Dan kom je simpelweg tot je recht.”
En diploma’s dan?
“Certificaten, diploma’s en andere dingen die een mooi excuus zijn voor een uitgebreid feestje, zouden in het verlengde van de succesvol getackelde uitdagingen moeten liggen. En toegegeven, dat is een pittige race… maar wel vooral met jezelf. En goed, pak ook je verliezen. Want zoals ik eerder zei; je krijgt niet altijd wat je wilt.”
Over 10 jaar is hij 34. Daar kan hij zich nog niets bij voorstellen. Hij hoopt dat hij dan op zo’n niveau van denken en inlevingsvermogen zit, dat hij mensen om hem heen nog beter kan helpen. “Dat ik betekenis kan geven door interactie, in de breedste zin van het woord.
En zo’n stuiterend kind door de huiskamer, doe er mij maar zo één. Of twee.“