Tijdens het gesprek hebben Karel en ik het ook gehad over Google. Google is groot geworden doordat zij hun werknemers 20% van de tijd geen opdrachten gaven. Werknemers van Google mogen 20% van de tijd maken wat zij willen. Hierdoor zijn hun meest succesvolle apps ontstaan. Dit is een bewijs dat een piramide-cultuur (waarbij één persoon de leiding heeft en de rest doet wat hen verteld wordt) niet bevorderend werkt voor innovatie. Deze apps waren nooit ontstaan als iedereen bij Google de hele dag deed wat hen verteld werd. We hebben in de maatschappij niet alleen maar volgers nodig. We hebben innovators nodig. En inspirators. Om te zorgen dat de maatschappij zich blijft ontwikkelen, is het noodzakelijk dat leerlingen hier op school al toe gemotiveerd worden. Zij moeten gemotiveerd worden om te leren, maar ook om verder te denken. Bovendien zul je, als je geen piramide-maatschappij of volg-maatschappij wilt creëren, moeten zorgen dat leerlingen weten waarom zij iets maken of doen. Door een doel voor ogen te hebben, zullen zij later ook degenen kunnen worden die de doelen maken.
Hier vind je een, naar mijn mening, heel gaaf blogbericht van een docent die dit ‘20% project’ uitprobeert in zijn klas. (Hij heeft hiervan nog geen resultaten)
Grappig genoeg werd bij Google alleen de engineers deze 20% gegeven: andere functies kregen deze vrijheid niet. De meeste experimenten die uit deze 20% zijn ontstaan, zijn begonnen als Google Labs producten. Gmail is geloof ik ontstaan uit een 20% project, via Google Labs.
Het lijkt erop dat deze 20% strategie voor bedrijven misschien zelfs wel té goed werkt: Google is gestopt met Google Labs. De 20% engineer tijd is voor zover ik weet nog wel in leven gehouden. De argumentatie vanuit Google was, dat er teveel bij-producten naast de hoofdproducten van Google ontstonden, die niet allemaal bijgehouden konden worden.
Waar dit dus misschien uiteindelijk tenonder is gegaan aan zijn succes voor Google, lijkt me dit in het onderwijs geen probleem. Hoe meer interesse en initiatieven, hoe beter: een onderwijsinstelling hoeft geen commercieel succesvolle projecten in stand te houden, en alleen te denken aan de ontwikkeling van de eigen leerlingen.