Brandende kwestie Nederlands

Tijdens het schrijven van de onderstaande brandende kwestie, borrelde de wil op om hier meer mee te doen. Hij is geschreven zoals gepresenteerd.

Het doel van de brandende kwestie verschilt iets van het doel van mijn profielwerkstuk: met mijn brandende kwestie wilde ik vooral laten zien wat er ontbreekt op scholen wat motivatie betreft. Mijn profielwerkstuk is bedoeld als ideaal-/droombeeld (met natuurlijk de bijbehorende argumentatie). Bovendien diep ik mijn standpunten bij mijn profielwerkstuk meer en op een andere manier uit.

Hallo,

Vandaag presenteer ik hier mijn brandende kwestie. Deze brandende kwestie is een opdracht voor het vak Nederlands. Voor deze brandende kwestie word ik beoordeeld. Deze opdracht staat in het Programma voor Toetsing en Afsluiting, wat betekent dat ik deze moet maken om mijn vwo diploma te behalen. Maar waarom houd ik deze brandende kwestie eigenlijk? Wat wil ik hiermee bereiken? Wat is mijn doel met deze presentatie?

Één ding is zeker: school heeft mij dit nooit verteld. School weet mij maar al te goed te vertellen wat ik moet doen, en hoe ik dit moet doen. Maar waarom doe ik dit? Waarom maak ik een scriptie voor geschiedenis? Waarom leer ik een complexe theorie bij wiskunde? Waarom houd ik deze brandende kwestie?

Dit zette mij aan het denken: motiveren scholen hun leerlingen wel goed? Zorgen scholen wel dat leerlingen weten waarom zij iets doen, dat zij een doel voor ogen hebben? Ik ga jullie er de komende minuten van overtuigen dat dit niet zo is. Daarom is de stelling van mijn brandende kwestie “scholen motiveren hun leerlingen niet goed”.Om even verder te gaan op de ‘waarom’, waarom ik deze brandende kwestie houd, wil ik beginnen met de theorie van Simon Sinek. Hij is de schrijver van het boek “Start with why”. Sinek stelt dat mensen alleen productief kunnen zijn wanneer zij een ‘waarom’ voor ogen hebben. Volgens hem zijn de meest succesvolle bedrijven, de bedrijven die weten waarom ze iets maken of doen. De meest succesvolle bedrijven, zijn bedrijven met motivatie.

Naar mijn mening is zijn theorie ook toe te passen op het onderwijs. Wanneer leerlingen weten waarom zij iets doen, weten waarom zij die toets maken of die presentatie houden, kunnen zij pas echt productief zijn. Jammer genoeg is dit nou juist wat een school haar leerlingen vaak niet vertelt. Ik zit nu 14 jaar op school, waarvan 6 jaar op de middelbare school, en ben nog nooit een leerling tegengekomen met een duidelijke ‘waarom’. Ik kan uit ervaring spreken, wanneer ik zeg dat scholen hun leerlingen geen ‘waarom’ meegeven. Terwijl deze ‘waarom’ leerlingen motiveert en de mogelijkheid geeft tot productiviteit. Een duidelijke ‘waarom’, is een duidelijke motivatie voor een leerling.

Een school kan haar leerlingen nooit goed motiveren, als zij ze geen ‘waarom’ meegeeft.
Voor de duidelijkheid: het behalen van een diploma is geen goede ‘waarom’. En daarmee is het behalen van een diploma geen goede bron van motivatie. Een goede ‘waarom’, is een concrete ‘waarom’. Een concrete ‘waarom’ voor deze brandende kwestie? Leren jezelf te presenteren. Leren hoe je argumenteert en overtuigt en hiermee zelfvertrouwen winnen. Op die concrete ‘waarom’ zou de focus moeten liggen.

Dus: Er is op scholen een gebrek aan een concrete ‘waarom’, en die is nodig voor een goede motivatie.

Maar laten we het daar niet bij houden.

Het wereldbeeld wat wordt geschetst op scholen, laat geen ruimte voor goede motivatie. De man achter onze iPods, iPhones en iPads, Steve Jobs, is het altijd oneens geweest met wereldbeeld dat leerlingen op scholen wordt meegegeven. Ik wil jullie nu graag kort laten zien hoe hij hierover dacht.

FILMPJE steve (0:41)

In het fragment zegt Jobs dat je, wanneer je opgroeit, wordt aangeleerd dat de wereld is zoals hij is. Het enige wat jij hoeft te doen, is erin leren leven en niet teveel op te vallen.
Dit is precies wat scholen doen.

Scholen schetsen een beperkt wereldbeeld. Op scholen is het de bedoeling dat iedereen verder leert, een stabiele baan zoekt, een familie sticht en verder niet teveel geks doet. Dit is waar scholen toe opleiden.
Ik vind dat leraren zo zouden moeten zijn als Steve Jobs. Leraren zouden leerlingen duidelijk moeten maken dat zij net zo slim zijn als de mensen die het leven om hen heen hebben opgebouwd. En dat zij het leven ook kunnen veranderen.

Want daar liggen kansen.

Kinderen leven bijna zonder angst en zien weinig gevolgen in. Kinderen durven te dromen. Maar voordat kinderen hun dromen waar hebben kunnen maken, wordt hen de kinderlijkheid afgenomen. Zodra kinderen naar school gaan, worden zij geacht binnen het plaatje te passen, en verliezen zij de motivatie die zij van nature bezitten. Dromen om de wereld te veranderen, worden de kop in gedrukt.

Hun dromen passen namelijk niet binnen het wereldbeeld wat de school schetst. Maar juist die dromen zijn een belangrijke bron van motivatie. Een bron van motivatie die door scholen teniet wordt gedaan.
Dromen zijn een belangrijke bron van motivatie. Scholen moeten een wereldbeeld schetsen waarin dromen werkelijkheid worden.

Een andere belangrijke bron van motivatie is het ontdekken van je eigen talent. Het enige talent wat op scholen echter ontdekt kan worden, is het talent voor leren in het wetenschappelijk onderwijs.

De ideale leerling van een school stroomt door naar het wetenschappelijk onderwijs. Dit is het hoogste wat een leerling op school kan bereiken. Dit is het ideaal van een school.

Sir Ken Robinson laat in zijn TED talk over creativiteit in het onderwijs zien, dat er binnen dit ideaal voor veel talenten echter geen ruimte is. Scholen geven leerlingen niet de kans om hun talent te ontdekken, wanneer dit niet binnen het ideaalbeeld past. Leerlingen krijgen geen kans om te bloeien, wanneer hun ideaal niet is om toegelaten te worden tot een universiteit.

Sterker nog: scholen maken hun leerlingen bang. Scholen maken hun leerlingen bang om hun talent te ontwikkelen, wanneer dit afwijkt van het ideaal. “Je wordt toch geen muzikant”, wordt gezegd tegen een meisje wat goed is in pianospelen. Een jongen die goed is in striptekenen, wordt verteld “toch eens iets nuttigs te gaan doen”.

Scholen nemen bij leerlingen die een ander talent hebben dan dat bij het ideaalbeeld past, de kans weg om te bloeien. Scholen geven leerlingen de impressie dat bloeien enkel mogelijk is op één manier: met een toekomst in het wetenschappelijk onderwijs. En daarmee geven scholen creatief intelligente leerlingen het idee dat zij dit niet zijn. Ze nemen de motivatie van leerlingen met afwijkende idealen weg, door hun talent niet te erkennen.

Het ideaal van scholen zou voor elke leerling verschillend moeten zijn. En elke leerling zou de kans moeten krijgen om te bloeien, maar op zijn eigen manier. Scholen zullen leerlingen nooit goed kunnen motiveren met maar één ideaalbeeld.

Bovendien is het ideaalbeeld wat scholen hebben niet meer van deze tijd. Scholen demotiveren hun leerlingen onnodig. Het in de negentiende eeuw bedachte schoolsysteem, wat scholen nu nog steeds hanteren, bood toen garantie op een baan. Vandaag de dag, krijgen diploma’s echter met elke afgestudeerde minder waarde.
Volgens UNESCO, de organisatie van de verenigde naties voor onderwijs, wetenschap en cultuur, zullen er in de komende dertig jaar meer mensen afstuderen dan ooit. Door de snel toenemende hoeveelheid afgestudeerden, keldert de waarde van een diploma. Wanneer iedereen hetzelfde papiertje op zak heeft, gaat de niet-wetenschappelijke intelligentie een rol spelen. De diversiteit en talenten, die op school onderdrukt werden, worden nu in de praktijk het belangrijkst.

Scholen bereiden hun leerlingen voor op toekomst die niet meer bestaat: een wetenschappelijke opleiding is geen garantie meer op een baan. Er wordt gedemotiveerd door talenten de kop in te drukken, die later van onschatbare waarde blijken.

Sir Ken Robinson illustreert dit met een mooi, maar extreem voorbeeld. Het gaat hier om een meisje dat door school naar een specialist is gestuurd, omdat zij zich niet goed kon concentreren tijdens de lessen.

FILMPJE kenrob (1:19)

Wat Sir Ken Robinson op het laatst zegt, is misschien wat extreem. Toch is dit (in mindere mate) wel wat scholen doen. Voor de school was het veel makkelijker geweest om Gillian medicijnen te geven en te zeggen dat ze stil moest zijn. Haar danstalent paste niet binnen het ideaal van de school. Voor de school was haar medicijnen geven de beste oplossing geweest. Maar zij was dan niet het danstalent, de choreograaf en de multimiljonair geweest die ze nu is. Het talent wat haar school wilde onderdrukken omdat dit lastig was, bleek later van onschatbare waarde.

Scholen motiveren hun leerlingen niet goed. Scholen zorgen niet dat hun leerlingen een ‘waarom’, en daarmee een doel, voor ogen hebben. En als scholen hun leerlingen al een ‘waarom’ meegeven, is dit vaak geen goede waarom, omdat deze niet concreet is. Hiermee nemen scholen bij leerlingen de kans weg om écht productief te zijn.

Bovendien is het voor leerlingen, door het wereldbeeld wat scholen schetsen, bijna onmogelijk om goed gemotiveerd te zijn. Dromen om de wereld te veranderen, passen niet binnen dit wereldbeeld en worden, samen met de motivatie, de kop in gedrukt. Zelfs kinderlijke motivatie kan dit niet overwinnen, en wordt al vroeg afgenomen.

Ten slotte geven scholen hun leerlingen niet de kans om hun talenten te ontwikkelen, wanneer deze niet binnen het ideaal passen. Andere idealen dan ‘toegang krijgen tot de universiteit’ bestaan niet en worden dan ook niet erkend. Kinderen met afwijkende idealen en talenten worden bang gemaakt, zodat zij weer in het gareel lopen. Dit terwijl het ideaal van scholen niet meer van deze tijd is en deze ‘afwijkende talenten’ in de praktijk van onschatbare waarde blijken.

Scholen motiveren hun leerlingen niet goed, omdat ze deze drie, naar mijn mening, cruciale bronnen van motivatie onderdrukken.
Ik wil deze brandende kwestie graag afsluiten met mijn ideaalbeeld.

Op mijn ideale school hoeven leerlingen zich nooit af te vragen waarom zij iets doen. En als zij dit wel doen, is er altijd iemand die hen dit kan vertellen. Mijn ideale school zorgt dat leerlingen bij iedere opdracht een duidelijk doel voor ogen hebben. Mijn ideale school geeft haar leerlingen de mogelijkheid om écht productief te zijn.

Op mijn ideale school wordt geen beperkt wereldbeeld geschetst. Mijn ideale school laat haar leerlingen zien, dat de wereld om hen heen gemaakt is door mensen, die niet slimmer zijn dan zij zelf. Op mijn ideale school worden dromen om de wereld te veranderen, verwezenlijkt, en niet de kop in gedrukt.

Op mijn ideale school is het ideaal voor iedere leerling verschillend. Op mijn ideale school heeft elk ideaal dezelfde waarde. Mijn ideale school maakt haar leerlingen niet bang, wanneer hun doel niet is om toegelaten te worden tot de universiteit en helpt haar leerlingen om hun doelen te bereiken.

Kortom: mijn ideale school motiveert haar leerlingen.