(Nederlands onderaan!)
So, 1 month in London now. It’s a fascinating city, vibrating, overwhelming at times (or, actually, all of the time), and competitive. By now, I feel like I’m settling into life here, which feels good. Not so good is all the work that is catching up with me and the 3 essays I have due soon in my autumn break (you call that a break?!). I’ve also had my true London-hipster moment (see the picture where I’m looking to the side with my way-too-hipster-sunglasses and the way-too-hipster-London-hipster-market-background? ;)).
Last weekend, Bas came to visit, which was great. As we usually do, we planned our days around food and good coffee. And boy do you have good food and coffee here! My ‘house’ is surrounded by good food markets, with food from all over the world. It’s funny to see al the Europeans trying Asian noodles, bao’s and dumplings, while seeing the Asians trying western carrotcake, pizza and pasta. I just wish the coffee was a little less expensive. Since I like studying in lively cafe’s and buying a 3,5 pound (€4) coffee simply isn’t doable for a poor student… But I guess I’ll just have to compromise in other areas, like groceries and insurance ;).
We had a great weekend, also celebrating my flatmate’s birthday. However, the sleeping arrangements required some getting used to, to say the least. My room here simply isn’t made for two people. The bed is barely made for one person, let alone two. This ultimately led to a sort-of slumber party: mattresses on the floor, pillows everywhere… Well, a slumber party exactly, including the lack of sleep. The no sleep part this time caused by fire alarms going off on Saturdays in the middle of the night. This seems to have become a ritual in our hall by the way: a Saturday night simply isn’t a Saturday night with a good, loud fire alarm going off ;).
The feeling of overwhelming choice continues, now paired with a sense of having to do everything and being intimidated by peers. You know, there’s some pretty intimidating people here at LSE. Practicing lawyers, people who’ve set up their own foundations and businesses… Everyone can learn so much from each other. The people that are causing me to doubt my own choices sometimes though, are people just like me, but who are seemingly doing ‘more’ or different things. For example, 80% of the people I know and hang out with are already applying for jobs. Jobs starting September next year, after their master’s is over. What?! I thought I came here to figure out what I want and then, maybe, after, apply for something? I was still thinking about traveling, doing internships, continuing my current job…
It kind of freaks you out: am I doing something wrong? Should I be applying for jobs, taking more language courses, and joining more committees, etc. etc.? Right now, I’ve decided to focus on doing things my own way and not be thrown off guard too much by other people’s choices: I do enough, actually I barely sit still, and do what is important to me. But staying calm and confident in doing things your own way isn’t always easy. Maybe you recognize some of it.
The pictures reminded me of some other cool things from the past two weeks: going to the pub and eating bagels at two o’clock in the morning, having brunch at Ottolenghi (!) and an amazing lookout point with views of all of London.
I’ll be in Amsterdam from the 27th of October to 4 November by the way, let’s meet for (cheap!) coffee :).
———————————————————————————————–
Nederlands
Een maand in Londen nu. Het is een fascinerende stad, levendig, soms overweldigend (of eigenlijk altijd), en competitief. Langzamerhand heb ik het gevoel dat ik een ritme aan het opbouwen ben en begin te wennen, en dat voelt goed. Minder goed voelen de stapels werk die zich hebben opgebouwd en de 3 essays die ik binnenkort moet inleveren in de herfstvakantie (noem je dat vakantie?!). Ik heb ook mijn echte London-hister moment gehad (zie je die foto waarin ik naar de zijkant kijk met mijn super-hipster-bril en de super-hipster-Londen-hipster-markt-achtergrond? ;)).
Vorig weekend was Bas op bezoek, dat was heel leuk. Zoals gewoonlijk planden we onze dagen rondom eten en goede koffie. En goed eten en goede koffie hebben ze hier! Mijn ‘huis’ wordt omringd door goede etensmarkten met aanbod van over de hele wereld. Heel grappig om daar alle Europeanen Aziatische noedels, bao’s en dumplings te zien proberen, en alle Aziaten Westerse worteltaart, pizza en pasta. Ik zou alleen zo graag willen dat koffie hier wat goedkoper was. Gezien ik graag studeer in koffietentjes en regelmatig een 3,5 pond (€4) koffie simpelweg niet haalbaar is voor een arme student. Ik denk dat ik maar moet schikken in andere gebieden, zoals boodschappen en verzekeringen ;).
We hadden een super leuk weekend, en vierden ook de verjaardag van mijn huisgenoot. De slaapomstandigheden waren echter iets minder ideaal. Mijn kamer hier is simpelweg niet gemaakt voor twee mensen. Er past nauwelijks één persoon in mijn bed, laat staan twee. Dit leidde uiteindelijk tot een soort slaapfeestje: matrassen op de grond en overal kussens. Nou, eigenlijk precies een slaapfeestje, inclusief het gebrek aan slaap. Dit keer werd het gebrek aan slaap veroorzaakt door een brandalarm dat zaterdag middenin de nacht af ging. Dit lijkt trouwens een ritueel te zijn geworden: een zaterdagavond is geen zaterdagavond zonder een goed, luidruchtig brandalarm ;).
De keuzestress and het overweldigende gevoel blijven, nu gepaard met het gevoel dat ik alles moet doen en geintimideerd worden door medestudenten. Weet je, er zijn best wat intimiderende mensen op LSE. Advocaten, mensen die hun eigen stichtingen en bedrijven hebben opgezet… Iedereen kan zo veel van elkaar leren. De mensen die mij het meest aan het twijfelen brengen zijn echter mensen net als ik, die ‘meer’ of andere dingen doen. Bijvoorbeeld: 80% van de mensen met wie ik omga zijn al aan het solliciteren voor een baan. Een baan in september 2018, nadat ze hun master hebben afgerond. Wat?! Ik dacht dat ik hier kwam om uit te zoeken wat ik wil en dan, misschien, later, me ergens voor aan te melden? Ik zat nog te denken aan reizen, stagelopen, doorgaan met mijn huidige baan…
Soms vraag je je ervan af: doe ik iets verkeerd? Zou ik me moeten aanmelden voor banen, meer taalcursussen moeten doen, lid moeten worden van meer commissies, etc. etc.? Op dit moment heb ik besloten dingen op mijn eigen manier te doen en me niet teveel aan het twijfelen te laten brengen door de keuzes van anderen: ik doe genoeg, ik zit nauwelijks stil, en doe wat voor mij belangrijk is. Maar rustig en zeker blijven bij dingen op je eigen manier doen is niet altijd makkelijk. Misschien herken je jezelf hierin.
De foto’s herinnerden me aan allemaal andere leuke dingen de afgelopen 2 weken: naar de pub gaan en vervolgens om 2 uur ‘s nachts bagels eten, brunchen by Ottolenghi (!) en een geweldig uitkijkpunt over Londen.
Trouwens: ik ben van 27 oktober tot 4 november in Amsterdam, laten we (goedkope!) koffie drinken :).
